بیش از ١٩٠ تن از فعالان حقوق زنان به بهانه برگزاری یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، با انتشار بیانیهای هشدار دادند که حقوق زنان در ایران بیش از هر زمانی در حال از دست رفتن است.
در این بیانیه با اشاره به محروم کردن عملی زنان از ریاست جمهوری، آمده است: «به میزانی که پدیده انتخابات در هر دوره بیشتر و بیشتر رنگ باخته و انتخاب رئیس قوه مجریه به انتصاب حکومتی نزدیکتر میشود، سرکوب جنسیتی نیز سیستماتیکتر شده و در این دوره رسما و بدون واهمه از واکش مردم مسئله خانهنشینی زنان و محدود شدن نقش زن به زاد و ولد رسمیت بیشتری پیدا میکند.»
فعالان حقوق زنان گفتهاند بیشتر نامزدهای انتخاباتی جز در مواردی معدود و محدود، به جای اهمیت دادن به خواستههای واقعی زنان در بیتوجهی به حقوق برابر جنسیتی به رقابت با هم پرداختهاند.
به گفته آنان: «در هفتههای گذشته از تريبونهای رسمی اعلام شد که حضور زنان در مقامات اجرايی «باعث افتخار نيست» و تشويق زنان به حضور پر رنگ در مقامهای تصميم گيری رويکردی «غير اسلامی» تلقی شده که بايد با آن به شدت مبارزه کرد.
این فعالان حقوق زن نوشته اند: «به طور عملی نيز در سال های اخير شاهد محدود کردن حضور زنان در دانشگاهها و مراکز آموزشی و اجرای سياستهای تفکيک جنسيتی بودهايم. در آخرين نمونه از اين دست اقدامات، رشته مطالعات زنان از رشتههای دانشگاه تهران حذف شد و زنان از حضور در بيش از ۷۰ رشته دانشگاهی در دانشگاههای اصفهان منع شدند. اين بدين معناست که موضوعات مرتبط با حقوق زنان و برابری جنسيتی حتی در سطح آکادميک و تئوريک نيز تحمل نمی شود و فعاليت برابری خواهانه زنان در هر دو سطح عملی و نظری بطور صريح مورد حمله قرار گرفته است.»
آنها شرایط داخلی و بینالمللی ایران را بهویژه با پافشاری حکومت ایران بر برنامه هستهایاش، گسترش تحریمها و وضعیت نابسامان اقتصادی، هشداردهنده خوانده و فشار بر زنان ایران را در چنین شرایطی بیش از پیش ارزیابی کردهاند.
این فعالان حقوق زنان با اشاره به فضای کنونی ایران را فضایی امنیتی عنوان کردهاند که گسترش بیشتری نیز یافته است و یاد آور شده اند: «عد از انتخابات بحث برانگيز سال ٨٨ که اعتراضات مردمی به نتايج آن را در پی داشت، يکی از گروه هايی که با بيشترين سرکوبها مواجه شد، فعالان جنبش زنان بودند. بازداشت و بازجويی های مکرر و مداوم، محکوميتهای درازمدت، و کنترل همه جانبه بر زندگی شخصی فعالان زن، روشن ترين تهديدها و محدوديتهای آنان بوده است.»
آنان همچنین شرایط خاورمیانه را با در نظر گرفتن نقش ایران در برخی مناقشات آن و رشد اسلامگرایی افراطی در این منطقه، «بغرنج» خواندهاند.
در بیانیه آمده است: «ایران در تب بحران میسوزد و متأسفانه شرایط موجود، نه تنها نویدی برای بهبود شرایط بینالمللی ایران نمیدهد، بلکه نگرانی از بروز جنگ را نیز افزایش میدهد.»
این فعالان حقوق زنان اعلام کردهاند که انتخابات ریاست جمهوری ایران برای آنها «فرصتی برای شنیده شدن و هشدار دادن است.» آنها در بیانیه خود نوشتهاند: «مسئله ما توجه به کاندیدایی خاص نیست. بلکه مسئله ما همچنان حقوق زنان است که بیش از پیش درحال از دست رفتن است.»
این بیانیه می افزاید: «از اين رو اعلام می کنيم که انتخابات برای ما امضا کنندگان اين بيانيه، فرصتی برای شنيده شدن و هشدار دادن است. مساله ما توجه به کانديدايی خاص نيست. بلکه مساله ما همچنان حقوق زنان است که بيش از پيش درحال از دست رفتن است.»
این فعالان حقوق زنان در بیانیه خود نوشته اند: «اگر بعد از انقلاب، حجاب اجباری با ابلاغ به زنان کارمند، شروع شد و بعد کل زنان را دربرگرفت، امروز سياست های حکومت، اشتغال زنان و حضورشان درحوزه های اجتماعی و اقتصادی را نشانه رفته است. خواسته ما احترام به کرامت انسانی و حقوق بشر است. خواسته ما همچنان حقوق برابر، قانون برابر، فرصتها و امکانات برابر در همه اجزا و ميدانها از جمله شغل، تحصيل و … است.
این فعالان حقوق زنان تاکید کردند: «ما از افزايش خشونت در جامعه نگرانيم و مسئول مستقيم اين همه خشونت ورزی را بی تدبيری مديران اجرايی و سيستم تصميم گيری کشور می دانيم و انتخابات فرصتی است برای بازگو کردن دغدغه ها، ابراز هشدارها و تاکيد بر حقوقمان تا شايد در اين فرصت گوش شنوايی پيدا شود.»
متن کامل این بیانیه به همراه اسامی امضا کنندگان آن از اینجا قابل دسترسی است.
Leave a Comment