Article
انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران: دولت جدید به نگاه امنیتی به نهادهای صنفی و مدنی پایان بخشد
کنشگران داوطلب
انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران به مناسبت هفدهم مرداد – روز خبرنگار- بیانیه‌ای منتشر و از توقیف و تعطیلی بیش از ده‌ها نشریه مستقل و آزاد، از دست رفتن شغل بسیاری از روزنامه‌نگاران و ناامنی و عدم استقلال حرفه‌ای اهل رسانه، پلمپ و تعطیلی دفتر انجمن و همچنین ایجاد شرایطی دشوار جهت مهاجرت اجباری روزنامه‌نگاران به خارج کشور انتقاد کرد.
در بخشی از این بیانیه آمده است: تنها در چهار سال گذشته بیش از ۲۰۰ تن از روزنامه‌نگاران بازداشت و زندانی و به مجازات‌های حیرت‌انگیز سال‌ها حبس و محرومیت از فعالیت‌های مطبوعاتی محکوم شده‌اند و غالب آن‌ها ماه‌ها سلول انفرادی را تحمل و هنوز تعداد زیادی روزنامه-نگار در بدترین شرایط در زندان به سرمی برند. علاوه کنید بر این وضعیت توقیف و تعطیلی بیش از ده روزنامه مستقل و آزاد را که موجبات بیکاری بسیاری از روزنامه‌نگاران را فراهم آورده و بر ناامنی شغلی و عدم استقلال حرفه‌ای اهل رسانه دامن زده است. در این حال، پلمپ و تعطیلی دفتر انجمن صنفی روزنامه‌نگاران امکان انجام هرگونه حمایتی را از این‌همه روزنامه‌نگار آسیب‌دیده و بیکار از بین برده است. مجموعه این شرایط مهاجرت بسیاری از روزنامه‌نگاران را برای امرار معاش و تأمین شغل مناسب از کشور دامن زده و آن‌ها را آواره دیار غربت کرده است.
متن کامل بیانیه به شرح زیر است:
به نام خداوند جان و خرد
بیانیه انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران به مناسبت روز خبرنگار
پانزده سال از نام‌گذاری روز خبرنگار گذشت. روز ۱۷ مرداد سال ۷۷ محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی در مزار شریف افغانستان به دست طالبان شهید شد و جان بر سر پیمان حرفه‌ای خویش نهاد. این واقعه تلخ و دردناک که در دومین سال استقرار دولت اصلاح‌طلب خاتمی و بهار مطبوعات ایران رخداد، به پیشنهاد انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران و استقبال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و تصویب شورای فرهنگ عمومی به عنوان “روز خبرنگار” در تقویم کشور ثبت و همواره گرامی داشته شده است.
انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران، به عنوان بانی این روز، همیشه آن را فرصتی برای قدردانی از روزنامه‌نگاران برتر کشور می‌دانست، اما با روی کار آمدن دولت احمدی‌نژاد و حذف انجمن از جشنواره مطبوعات و سنگ‌اندازی ریز و درشت در مسیر فعالیت های این نهاد صنفی، انجمن این روز را هر سال در سالن کوچک خود با حضور روزنامه‌نگاران گرامی می‌داشت تا این‌که در مرداد ماه سال ۸۸ و پس از وقایع پس از انتخابات، درست در آستانه “روز خبرنگار” و درحالی‌که قرار بود مجمع عمومی سالانه انجمن برگزار شود، به دستور قاضی مرتضوی دادستان وقت تهران مأموران شبانه به پلمپ درب ساختمان انجمن صنفی اقدام کردند و روز بعد که روزنامه‌نگاران برای برگزاری “روز خبرنگار” و مجمع عمومی به خانه خود مراجعه کردند، در را به روی خود بسته دیدند و این اقدام سبب شد تا ۴ سال امکان برگزاری مراسم روز خبرنگار توسط انجمن که نهاد مستقل و نماینده قانونی روزنامه‌نگاران است، از بین برود.
در روز خبرنگار قرار بوده است از مقام و منزلت و جایگاه خبرنگاران تقدیر و تجلیل شود اما از زمان روی کار آمدن دولت احمدی‌نژاد، تلاش فراوان شد تا با مصادره این روز و برگزاری مراسمی تشریفاتی، وضعیت اسفباری را که دامن‌گیر فعالیت‌های رسانه‌ای و روزنامه‌نگاران کشور شده بود پرده‌پوشی شود.
توقیف پی‌درپی مطبوعات آزاد و مستقل و به بند-کشیدن ده‌ها روزنامه‌نگار در این مدت کمترین تردیدی دراین‌باره که ایران بزرگ‌ترین زندان روزنامه‌نگاران شده است، برجای نمی‌گذارد. تنها در چهار سال گذشته بیش از ۲۰۰ تن از روزنامه‌نگاران بازداشت و زندانی و به مجازات‌های حیرت‌انگیز سال‌ها حبس و محرومیت از فعالیت‌های مطبوعاتی محکوم شده‌اند و غالب آن‌ها ماه‌ها سلول انفرادی را تحمل و هنوز تعداد زیادی روزنامه-نگار در بدترین شرایط در زندان به سرمی برند. علاوه کنید بر این وضعیت توقیف و تعطیلی بیش از ده روزنامه مستقل و آزاد را که موجبات بیکاری بسیاری از روزنامه‌نگاران را فراهم آورده و بر ناامنی شغلی و عدم استقلال حرفه‌ای اهل رسانه دامن زده است. در این حال، پلمپ و تعطیلی دفتر انجمن صنفی روزنامه‌نگاران امکان انجام هرگونه حمایتی را از این‌همه روزنامه‌نگار آسیب‌دیده و بیکار از بین برده است. مجموعه این شرایط مهاجرت بسیاری از روزنامه‌نگاران را برای امرار معاش و تأمین شغل مناسب از کشور دامن زده و آن‌ها را آواره دیار غربت کرده است.
انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران با توجه به مجموعه رخدادهای چهار سال اخیر و با توجه به پیامی که از درون صندوق های رأی برای تغییر در اداره امور کشور توسط رئیس‌جمهوری که نوید استقرار ” دولت تدبیر و امید ” را داده است، انتظار دارد که این دولت با تاکید بر اجرای قانون اساسی به‌ویژه فصل حقوق ملت، پاسدار حقوق اجتماعی و آزادی‌ها، به‌ویژه آزادی بیان و مطبوعات باشد. ما امیدواریم شاهد تغییر نگاه دولت و مدیران جدید به تبع تغییر فضای جامعه و نوع رأی مردم و مطالبات اجتماعی بوده و در این مسیر به اهمیت نقش خبرنگاران و روزنامه‌نگاران در گردش آزاد اخبار و اطلاعات در جامعه واقف باشند و بدانند بهترین و کم هزینه‌ترین ناقدان دولت و قدرت و ناظران بر عملکرد دستگاه‌های اجرایی روزنامه‌نگاران هستند، و از این‌رو مطبوعات را رکن چهارم مردم‌سالاری لقب داده‌اند و یقیناً بدون وجود مطبوعات آزاد و مستقل، تحقق مردم‌سالاری حقیقی ممتنع است. بر این پایه از دولت جدید انتظار می‌رود که همه محدودیت‌هایی را که طی سال‌های اخیر به بهانه‌های مختلف برای مطبوعات و خبرنگاران وضع شده است، رفع نماید و نگاه امنیتی و پلیسی به نهادهای صنفی و مدنی و تعطیل کردن فعالیت‌های آن‌ها را پایان بخشد، و در این دوره شا
هد بازگشایی نهادهای صنفی و مدنی از جمله «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران» باشیم تا این نهاد بتواند همچون گذشته به ارائه خدمات صنفی به روزنامه‌نگاران بپردازد و پشتوانه‌ای برای فعالیت این قشر زحمتکش و محروم در جامعه باشد.
انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران
۱۴/۵/۱۳۹۲
Leave a Comment