جمع آوری کمک مالی در تورنتو برای انجمن‌ها و خیریه های حامی کودکان ایران

با یک دعوتنامه‌ی فیس بوکی شروع شد. چند جوان ایرانی ساکن تورنتو، دور هم جمع شدند و قرار گذاشتند تا دو روز در ماه سپتامبر در چهار نقطه‌ی شهر، صندوق‌های کمک به کودکان را به دست بگیرند و از هموطنان ایرانی شان درخواست کمک کنند.

فکر این کار را آیدین نبوتی بر سر دیگران انداخت و سارا سلامت، نازنین کوچصفهانی و آرش آبادپور هم همراهی کردند و بعد البته دوستان دیگرشان هم برای کمک خودشان را رساندند و حدود بیست نفر شدند تا در روزهای ۱۴ و ۱۵ سپتامبر در پلازای ایرانیان، مقابل سوپر خوراک، تقاطع یانگ و نورت تاون وی که اصطلاحاً میدان محسنی نام گذاری کرده‌اند و تقاطع یانگ و ولدریک به جمع آوری پول و معرفی پنج خیریه دست‌اندرکار کمک به کودکان نیازمند بپردازند.

یکشنبه ساعت هشت شب در دفتر خیریه پردیس جمع شدیم تا پول‌ها را بشمارند. حدود پنج هزار دلار (چند دلار کمتر) جمع آوری شده بود که بین خیریه های پردیس (در تورنتو) و امید، توانیاب، احیا و خانه کودک محمودآباد در ایران تقسیم شد. البته تعدادی از افراد تقاضا کرده بودند که مبلغ اهدایی‌شان به خیریه مشخصی داده شود، که بعد از این حساب و کتاب‌ها، بقیه کمک‌های جمع آوری شده بین پنج خیریه تقسیم شد.

با سارا سلامت یکی از سازماندهان این برنامه گفت‌وگوی کوتاهی کردم.

سارا سلامت در دانشگاه تورنتو پزشکی هسته ای خوانده و در حال حاضر دانشجوی MBA دانشکده شولیک در دانشگاه یورک است و در ضمن در رشته‌ی پزشکی هسته ای کار هم می‌کند.

سارا هدف از راه اندازی این برنامه را در وهله‌ی اول فرهنگ سازی خواند تا جمع آوری کمک. او گفت، می‌خواستیم مردم خیریه های تورنتو را بشناسند و در ضمن خیریه‌هایی که در ایران فعالیت می‌کنند و کمتر شناخته شده هستند.

سارا که خودش با خیریه خانه کودک محمودآباد (مدرسه سازی برای کودکان افغان) در ایران همکاری می‌کند، گفت: تعدادی از ما با این خیریه های داخل ایران همکاری داریم. سارا آیت الله زاده نماینده “توانیاب” و “احیا” است. هانی بخشایی که از مونترال آمده نماینده خیریه “امید” است که این خیریه نماینده‌ی رسمی “محک” است و در مونترال ثبت شده و حمایت از کودکان مبتلا به سرطان را برعهده دارد.

سارا از نحوه‌ی انتخاب این پنج خیریه گفت: در آغاز ما دیدگاه خاصی برای انتخاب نداشتیم ولی بیشتر می‌خواستیم خیریه‌هایی باشند که در رابطه با کودکان فعالیت می‌کنند و بیشتر هم در حوزه‌ی آموزشی و درمان کودکان. چون هدفمان این بود خیریه‌هایی که به ذهنمان رسید اول پردیس بود که امکان پذیرش حامیانه‌ی بچه با ماهی ۳۵ دلار را در برنامه‌اش دارد. بعد خیریه‌هایی که خود و خانواده‌هایمان با آن‌ها کار می‌کنیم که از صحت کارشان اطلاع داشته باشیم و بتوانیم تائیدشان کنیم و در ضمن اطلاعاتی به مردم بدهیم.

سارا می‌گوید: برنامه مان این است که این کار را به صورت فصلی انجام دهیم. برای بار دیگر می‌توانیم خیریه های دیگر را معرفی کنیم، مثل خیریه های حمایت از حیوانات، یا زنان و یا هر خیریه ای که نیاز است شناخته شود.

سارا دوست دارد که مسئله کمک به خیریه‌ها، برای مردم به صورت امری لازم درآید که برای گرداندن چرخ آن خود را متعهد بدانند. در مورد اهمیت این نکته می‌گوید: با کمک به خیریه‌ها، مردم یادشان می‌آید به جز خودشان آدم‌هایی دیگری هستند که باید بهشان توجه شود. دیگر اینکه وقتی با خیریه کار داوطلبانه می‌کنی، روحیه کار داوطلبانه در تو این پذیرش را ایجاد می‌کند که بتوانی با دیگران خوب کار کنی، بتوانی موقعیت دیگران را بهتر درک کنی و با مسائل اجتماعی دور و برت آشنا شوی. ما در کشوری زندگی می‌کنیم که کار داوطلبانه تبلیغ و ارزش گذاشته می‌شود ولی ما در ایران نه با کار داوطلبانه آشنایی داشتیم و نه انجام می‌دادیم، حالا که اینجا هستیم پس از این فرصت و امکان استفاده کنیم.

سارا در پاسخ به این پرسش من که “بعضی‌ها می‌گویند حمایت از نیازمندان وظیفه‌ی دولت است نه وظیفه‌ی مردم” گفت: دولت کار خودش را باید بکند یا نمی‌کند، موضوع دیگری ست. من اگر به مدرسه می‌روم و کنار بچه ای می‌نشینم که از شرایط برابر با من در خانواده برخوردار نبوده، اگر در آینده به کار خلاف کشیده شود، هزینه ای ست که اول از همه به من و خانواده‌ی من وارد می‌شود و جامعه را برای من ناامن و غیرقابل زندگی می‌کند. ما اگر می‌خواهیم در جامعه ای انسانی با هم زندگی کنیم پس بهتر است شرایط زندگی را خودمان برای همدیگر بهتر کنیم. وقتی نهادها و ارگان‌های مردمی فعال شوند می‌توانند فرهنگ را بهتر کنند.

سارا خودش از ۱۴ سالگی در ایران کار داوطلبانه کرده است. می‌گوید: سازمان بازیافت و تبدیل مواد در منطقه هفت تهران که ایجاد شد، کار جمع آوری را ما یک سری نوجوان انجام می‌دادیم. حتی مادربزرگ من که در منطقه‌ی دیگری زندگی می‌کرد، زباله های بازیافتی‌اش را می‌آورد خانه‌ی ما تا تحویل بدهیم. ما برنامه‌ی پاکسازی کوهستان داشتیم و این خودش فرهنگ سازی بود، باعث شد مردم آن را تمرین کنند و در ذهنشان بماند.

سارا از این اولین تجربه‌اش در جمع آوری کمک مالی در تورنتو گفت: من در برخورد با مردم متوجه شدم که مردم خیلی مشتاق کمک کردن هستند و دوست دارند که امیدوار باشند و اعتماد کنند ولی بعضی‌ها هنوز شکی درونشان هست، مثلاً بعضی‌ها می‌گفتند اگر به دستشون نرسه چی، اگه به دست دولت ایران برسه، من می‌خواهم بگویم که وقتی می‌خواهیم به خیریه کمک کنیم باید پایه مان را بر اعتماد و خوشبینی بگذاریم، و کم کم می‌بینیم مسیر بهتر جلو می‌رود.

آشنایی با موسسات خیریه

خیریه پردیس

بعد از سارا به سراغ خانم پری جواهری می‌روم. او از بنیان‌گذاران خیریه پردیس و رئیس هیئت مدیره‌ی آن است. خیریه پردیس دوازده سال پیش از خانه خود بنیان‌گذاران آغاز شد، تا امروز که در دفتری که در بزرگراه هفت به رایگان در اختیارشان قرار دارد، کار می‌کنند.

خانم جواهری می‌گوید، من در بیمارستان کودکان کار می‌کردم و بعد از ابتلا به سرطان، تصمیم گرفتم یک خیریه برای کودکان سرطانی درست کنم ولی بعدا با دوست دیگری تصمیم گرفتیم برای کودکان ایران کار کنیم.

پری جواهری، سیمین فرهی، رویا افشاریان، فرشته نیرو و لاله رابط هیئت مدیره پردیس را تشکیل می‌دهند و البته تعداد بیشتری هم دست یاری به آن‌ها داده‌اند و در گردانندن امور همراهی می‌کنند.

خانم جواهری روند کار خیریه را چنین توضیح داد: از ایران مددکاران خیریه های مختلف بچه های نیازمند را در مدارس شناسایی می‌کنند و از طریق خیریه‌ها به ما معرفی می‌کنند.

این خیریه‌ها “فاطمه زهرا”، “دارالاکرام”، “فرزندان زهرا”، “بهنام دهش پور” و “کانون کارآفرینان مهر” هستند که شرایط حساب و کتاب ما را پذیرفته‌اند و برای تمام مخارج باید به ما رسید بدهند چون ما اینجا به اداره دارایی کانادا جوابگو هستیم.

رئیس هیئت مدیره پردیس در مورد وضعیت بچه های تحت سرپرستی این خیریه گفت: تا به حال بیش از ده هزار بچه تحت سرپرستی ما قرار گرفته و بعد از هجده سالگی از پوشش ما خارج شده‌اند. در حال حاضر حدود ۱۳۰۰ کودک را تحت پوشش داریم. تعدادی از این بچه‌ها یتیم هستند و بقیه بیشتر یا پدر ندارند یا اگر دارند پدرشان معلول یا بیمار یا بیکار است. اکثر آن‌ها در حومه‌ی تهران زندگی می‌کنند، و تعدادی هم از شیراز و بم و مشهد داریم. ما برای هر بچه ای حساب پس انداز باز کرده‌ایم و مادر این پول را دریافت می‌کند، بانک رسید را برای ما می‌فرستد و مددکار ماهی یا دو ماهی یک بار می‌رود به زندگی آن‌ها سرکشی می‌کند.

خانم جواهری می‌گوید، بعضی خیریه‌ها توان معرفی بچه های بیشتر را ندارند چون مددکار ندارند و ما هم هیچ هزینه ای بابت این کارها به آنها نمی‌دهیم و آن‌ها هم همه داوطلبانه کار می‌کنند. به همین منظور ما خیریه های طرف قراردادمان را مرتب اضافه می‌کنیم.

خانم جواهری گفت، خانم‌هایی که در خیریه پردیس کار داوطلبانه می‌کنند، هفته ای دو روز در دفتر حضور پیدا می‌کنند و تنها کارمند ما حسابدارمان است که هفته ای پنج روز در دفتر هست. دو سال پیش هم از سوی اداره دارایی کانادا مورد نظارت قرار گرفتیم و تمام رسیدها و کارهایمان را تائید کردند.

خانه کودک محمود آباد

“خانه کودکِ محمود آباد” توسط چند دانشجوی جوان در سال ۲۰۰۸ با هدف فراهم کردن امکان آموزش برای کودکان و نوجوان محروم افغان در روستای محمودآباد در خاورشهرِ شهرِ ری فعالیت خود را آغاز کرد.

کودکان و نوجوانان افغانِ ساکن این محلهِ بسیار فقیرنشین، از سنین بسیار کم در کنار والدین خود به کارهای سخت بدنی و کارگریِ ساده در کوره‌های آجرپزی وادار می‌شوند. متأسفانه این خانواده‌ها به علت نداشتن اجازه اقامت دائم در ایران، قادر به ثبت نام فرزندانشان در مدارس رسمی‌کشور نیستند.

“خانه کودکِ محمود آباد” در ابتدا با اجاره یک انبار از یک کارگاه صنعتی کار خود را آغاز کرد. علیرغم شرایط نامناسبِ محل آموزش، عدمِ برخورداری از تهویه مناسب و کمبود نور کافی این مرکز با استقبال زیاد کودکان و نوجوانان محل روبرو شد تا جایی که هم‌اکنون آموزش ۱۹۵ دانش آموز در مقاطع مختلف ابتدایی و راهنمایی را برعهده دارد. همچنین ۱۲۵ خانوادهِ محل نیز تحت پوشش حمایت‌های مالی و اجتماعی خیرین از طریقه خانه کودک هستند.

در سال ۲۰۱۱، با توجه به عدمِ گنجایش مکان فعلی و افزایش اجاره بها، چند خیّر با هدف ساخت مکان دائمیِ آموزش و پرورش برای کودکان محمودآباد قطعه زمینی را در محل خریداری کردند و تاکنون موفق به جلب همکاری داوطلبانه در زمینه طراحی و معماری مکان گشته‌اند. در حال حاضر دانشجویان داوطلب خانه کودک مشغول جمع‌آوریِ کمک برای تأمین هزینه‌های ساخت و ساز هستند.

اگر مایلید که در مورد “خانه کودک محمود آباد” بیشتر بدانید و یا مایل به همکاری با این گروه هستید می‌توانید با نماینده این گروه در تورنتو با شماره ۱۵۶۲-۲۵۰-۴۱۶ تماس بگیرید.

انجمن حمایت و یاری آسیب دیدگان اجتماعی ـ احیا

انجمن حمایت و یاری آسیب دیدگان اجتماعی، در سال ۱۳۷۸ به ثبت رسید. این انجمن ماموریت خود را آگاهی رسانی، حساس سازی و جلب مشارکت جامعه و مسئولان، و نیز پیشگیری و ارائه خدمات مشاوره و مددکاری به اقشار آسیب دیده قرار داده است.

از جمله کارهای این انجمن، راه اندازی مراکز توانبخشی فنی و حرفه ای برای زنان سرپرست خانوار، جوانان و نوجوانان یتیم و یا معلول شده از حادثه زلزله و تحت پوشش مالی قرار دادن کودکان یتیم در شهرستان زلزله زده بم است.

همچنین حمایت از کودکان یتیم مبتلا به اچ آی وی در دستور کار این انجمن است.

انجمن حمایت از کودکان و نوجوانان توانیاب

انجمن حمایت از کودکان و نوجوانان توانیاب، برای تغییر نگاه به کودک معلول در جامعه، که بیشتر متمرکز بر ناتوانی این افراد است و نه توانایی‌هایشان، برای ارتقای مشارکت آنان در امور اجتماعی و زیستن بدون اتکا به دیگران به عنوان نهادی مستقل، غیردولتی و غیرانتفاعی تاسیس شد.

به همین منظور انجمن، مرکز توانبخشی روزانه شامل بخش‌های کاردرمانی، فیزیوتراپی، گفتار درمانی، هنر درمانی، بازی درمانی و … با خدمات رایگان تاسیس کرده است. مشاوره می‌دهد، جلسات آموزشی برگزار می‌کند و در هشت شهر دیگر نیز مراکز توانبخشی راه اندازی کرده یا در دست اجرا دارد.

امید

“امید” موسسه ای غیر انتفاعی و غیر دولتی است که به طور خاص در زمینه سرطان کودکان فعالیت می کند. این موسسه به منظور ارتقا کیفیت زندگی‌ کودکان مبتلا به سرطان و تسهیل دوره درمان برای کودکان و والدین آنها به وجود آمده است. این امر از طریق حمایت‌های مالی در شهرستان ها (فعلا اصفهان) در مواردی که تحت پوشش محک نیست، حمایت های تحصیلی‌، روحی و ارائه خدمات آموزشی‌ و تفریحی صورت می‌گیرد. این خدمات از زمان تشخیص بیماری تا مدت یک­سال پس از اتمام دوره درمان کودکان ادامه خواهد داشت. فعالیت‌‌های موسسه امید به صورت خیریه و مبتنی‌ بر کمک‌های مردمی و به خصوص نیروهای متخصص در داخل و خارج از کشور می‌باشد. علاوه بر این، همکاری تمرکز یافته این موسسه با مرکز اصفهان، در راستای یکی‌ از اهداف اصلی‌ موسسه مبنی بر تمرکز زدایی از مراکز درمانی تهران و جذب بیمار از استانهای اطراف و کم کردن زمان انتظار کودکان نیازمند به دریافت عمل پیوند می‌باشد.

با توجه به توانایی‌ و موقعیتی که این موسسه از آن برخوردار است، ایجاد شبکه حامیان و متخصصان خارج از کشور (در حال حاضر کانادا)، برقراری ارتباط مراکز درمانی و تحقیقاتی‌ سرطان خارج از ایران با مراکز ایران و فراهم کردن بسته‌های فرهنگی‌ و آموزشی برای کودکان بیمار و خانواده‌ها از دیگر اهداف موسسه امید می‌‌باشد.

با مراجعه به سایت این موسسه می توانید فعالیت هایی را که تاکنون انجام داده اند مشاهده کنید.

این موسسه هم اکنون با داشتن بیش از 200 یاور در کانادا، سنگاپور، آمریکا، آلمان، هنگ کنگ و استرالیا مشغول فعالیت می باشد.

فرح طاهری

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.