انجمن جامعهشناسی ایران همزمان با برگزاری اختتامیه دومین همایش ملی آسیبهای اجتماعی ایران، مراسم نکوداشت پیشکسوتان و پژوهشگران برجسته مسائل و آسیبهای اجتماعی ایران را برگزار کرد. در این مراسم از جامعهشناسان برجسته حوزه مسائل و آسیبهای اجتماعی ایران، پرویز پیران، جعفر سخاوت، داور شیخاوندی، رحمتالله صدیق سروستانی و سعید معیدفر با اهدای نشان علمی دکتر غلامحسین صدیقی تقدیر به عمل آمد.
برای هر کدام از استادان برجسته حوزه جامعهشناسی و مسائل آسیبهای اجتماعی یکی از اعضای هیاترییسه مراسم اختتامیه به مدت 15 دقیقه سخنرانی کردند. در حالی که رحمتالله صدیقسروستانی نتوانست در این مراسم حضور داشته باشد. به همین خاطر چهار جامعهشناس درباره پیشکسوتان عرصه پژوهش و مسائل اجتماعی صحبت کردند.
سیامک زندرضوی درباره پرویز پیران صحبت کرد و از بازنشستگی اجباری ایشان از دانشگاه علامه طباطبایی و فعالیتهایی که او در حوزه بینالملل انجام میدهد سخن گفت. همچنین حسین سراجزاده درباره فعالیتهای سعید معیدفر سخن گفت و درباره نظریه سازگاری عرفی معیدفر توضیح داد.
اسماعیل خلیلی نیز از داور شیخاوندی گفت و نظریه تاخیر هویت ملی او را برای حاضران تشریح کرد.حسن حسینی نیز از جعفر سخاوت گفت و از این سخن گفت که او چه فعالیتهایی در حوزه آسیبشناسی اجتماعی انجام داده است.
مهمترین مشترکات همه استادان جامعهشناسی که در این مراسم تقدیر شدند بازنشسته شدن اجباری، دیدگاه جامعهشناسی تاریخی آنها، فعالیتهایشان در حوزه نابرابری و فقر، کارهای مشارکتی که انجام دادهاند و نیز فعالیتها و تحقیقاتشان در حوزه آموزشوپرورش بوده است. در این مراسم سعید معیدفر به عنوان جوانترین استاد بازنشسته شده اجباری و پرویز پیران به عنوان شاگرد ممتاز مدرسه جامعهشناسی معرفی شدند.
پرویز پیران یکی از محبوبترین و معتبرترین استادان دانشگاهی کشور است که سالها به تدریس جامعهشناسی مشغول بوده است. او از سال 1999 مشاور ارشد سازمان ملل بوده و سابقه تدریس در دانشگاه «کانزاس» آمریکا را نیز در پرونده خود دارد. طرح شورایاری شهر و محله، طرح محله پاک و طرح شهروندمداری از مهمترین طرحهای اجراشده این استاد دانشگاه است.
داور شیخاوندی استاد رشته برنامهریزی اجتماعی دانشگاه سوربن پاریس است. او سابقه تدریس در دانشگاههای تهران، ابوریحان، علامه، دانشکده انگلیسیزبان سابق دماوند، دانشکده رسانه، مشارکت در نخستین مطالعه جامعهشناسی در آبادان در مورد اوقات فراغت کارکنان شرکت نفت در سال 1338 و… را عهدهدار بوده است. تالیف و ترجمه بیش از 24 عنوان کتاب در حوزههای جامعهشناسی آموزشوپرورش و آسیبشناسی اجتماعی، آموزشوپرورش تطبیقی، سابقه 40 سال عضویت علمی و تدریس در دانشگاهها بخشی از کارنامه داور شیخاوندی است.
رحمتالله صدیقسروستانی، استاد گروه جامعهشناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران است. او دارای دکترای جامعهشناسی با گرایش جامعهشناسی شهری، آسیبشناسی اجتماعی از اوهایو در آمریکا است. صدیق سروستانی دارای ترجمه و تالیفات بسیاری است که از جمله میتوان به تاریخچه جامعهشناسی، مبانی جامعـهشـناسی،آسـیبشناسـی (جامعهشناسی انحرافات اجتماعی) و… اشاره کرد.
سعید معیدفر دکترای خود را در رشته جامعهشناسی از دانشگاه تربیت مدرس در سال 1374 گرفته است. عنوان رساله او در دوره دکترا «بررسی مهاجرتهای روستاییاستان همدان» است. او مولف کتابهای بسیاری از جمله «تفکر نظری در جامعهشناسی» (1375)، «جامعهشناسی تالکوت پارسونز؛ ترجمه عبدالحسین
نیک گهر» (1377)، «بنیادهای نظریه اجتماعی؛ ترجمه منوچهر صبوری کاشانی» (1378)، «نظم اجتماعی در نظریههای جامعهشناسی» (1378)، «جامعهشناسی مسائل اجتماعی جوانان» (1379)، «جامعهشناسی مسائل اجتماعی معاصر در ایران» (1379)، «بررسی میزان اخلاق کار و عوامل فردی و اجتماعی موثر بر آن» (1380)، «فرهنگ کار» (1380)، «نگرشی نو به مسائل اجتماعی» (1383) است.
جعفر سخاوت نیز عضو هیات علمی گروه جامعهشناسی دانشگاه علامه طباطبایی و مدیرگروه جامعهشناسی مسائل و آسیبهای اجتماعی انجمن جامعهشناسی ایران است. او کتابی نیز به عنوان «جامعهشناسی انحرافات» تالیف کرده است. او تحقیقات ارزشمندی در مورد آسیبهای اجتماعی دارد. تحقیقات او بیشتر در مورد علل و ریشههای انحرافات اجتماعی در ایران و چگونگی برخورد با انحر
افات اجتماعی است. او در فصلهایی از کتابش نیز به بررسی علل شکلگیری انحرافات اجتماعی در جوامع مختلف پرداخته است.
Leave a Comment