بیانیه ۱۵۰ تن از کنشگران حقوق زنان و شخصیت های فرهنگی و دانشگاهی برابری‌خواه: فرصتی برای هم‌صدایی جنبش زنان، هم آو با پروانه های صلح

کنشگران داوطلب – ۱۱ آذر ۱۳۹۰

۱۵۰ تن از فعالان جنبش زنان و شخصیت های فرهنگی و دانشگاهی، طی بیانیه ای، بر پیوند ناگسستنی صدای خود در اقصا نقاط جهان با بیانیه «جمعی از فعالان جنبش زنان در داخل کشور به مناسبت روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان» تاکید کردند.
در میان امضاء کنندگان این بیانیه، نام شخصیت‌های مدافع حقوق برابر از طیف‌های گوناگون فکری و در نقاط مختلف جهان به چشم می‌خورد. زنانی هم‌چون شیرین عبادی، مهرانگیز کار، میهن جزنی، منصوره شجاعی، پروین بختیارنژاد، صدیقه وسمقی، فاطمه فرهنگ‌خواه، پرتو نوری علاء، ویدا حاجبی، خدیجه مقدم، محبوبه عباسقلی‌زاده، فاطمه حقیقت‌جو، عفت ماهباز، فریبا داودی مهاجر، مهناز پراکند، نازی عظیما، اعظم خاتم، رضوان مقدم و… اساتید دانشگاه همچون نیره توحیدی، هایده مغیثی، آزاده کیان، زیبا میرحسینی، ژانت آفاری، و… هنرمندانی همچون شهرنوش پارسی‌پور، پرستو فروهر، زیبا شیرازی، نیلوفر بیضایی، لعبت والا و… مردان آزادی‌خواه و برابری‌طلب همچون عبدالکریم لاهیجی، علی میرسپاسی، سعید پیوندی، حسن یوسفی اشکوری، علی اکبر مهدی، کاظم علمداری، مرتضی محیط، رضا علیجانی، آرش نراقی، مهران براتی، رامین جهانبگلو، حسن شریعتمداری، حسین باقرزاده، علی افشاری، مهرداد درویش پور و… و نیز ائتلاف بین المللی علیه خشونت در ایران (ایکاوی)

متن کامل این بیانیه را در زیر می‌خوانید:

فرصتی برای هم‌صدایی جنبش زنان، هم‌آو با پروانه‌های صلح

جمعی از فعالان جنبش زنان در داخل کشور در بیانیه‌ای به مناسبت روزجهانی مبارزه با خشونت علیه زنان، نگاه تیزبین جنبش زنان را از خانه به جامعه و از ایران به جهان کشانده‌اند.
آنان هشدارهای ضد خشونت خود را هم‌زمان با این روز جهانی که به یاد پروانه‌های سوخته در آتش دیکتاتوری جمهوری دومینیکن ثبت شده است، سرداده‌اند. آنان جان‌های پاک پروانه‌های صلح و آزادی و برابری ایران را همچون قربانیان خشونت‌های دولت –مرد ساخته به گواهی گرفته، خشونت خانگی و قانونی را آغازی بر خشونت در سطوح گسترده‌تر اجتماعی و سیاسی دانسته‌اند .
آنان با نگاهی مسئولانه اما مستقل از دسته‌بندی‌های دو قطبی و پر تخاصم رایج، همگان را از فقر و فحشا و اعتیاد و بیکاری که حاصل فرایند خشونت در سطوح گسترده است بیم داده و اولویت حل این مشکلات را که همچون سلاحی خانمان‌سوز سلامت و کرامت انسانی و اجتماعی تک تک مردم ایران، به ویژه زنان و جوانان را نشانه رفته است، به دولت‌ها گوش‌زد کرده‌اند.
زنان درد آشنا با دشنه‌های تبعیض و محروم مانده از شکفتن استعداد و شایستگی در اثر ضرب تیغ تفکیک جنسیتی، به درستی نشان داده‌اند که امروز جدایی و انزوای فرهنگ و سرزمین پرافتخارمان از جامعه‌ی جهانی همانا در ارتباط است با انتخاب سیاست خشونت‌زای «جدایی و تفکیک» به جای سیاست آشتی جویانه‌ی «تعامل و گفتگو».
پروانه‌های صلح ایران ، آماج شمشیرهای از نیام بر کشیده‌ب خشونت جهانی بیمناک از آینده‌اند. آنان با تکیه بر تجارب تلخ و ویرانگر خود از خشونت، از نابرابری، از جنگ و درگیری‌های قومی، و از مناقشات خشن سیاسی، مذهبی و عقیدتی؛ اینک با صدایی از آن خود «مردم ایران، دولت و جامعه جهانی» را همچون سه عامل تعیین کننده، مورد خطاب قرار داده و آن‌ها را از عنادورزی و جنگ منع کرده و به گفتگو و صلح بر محور حقوق بشر، احترام متقابل و دموکراسی در چارچوب منافع ملی فرا می‌خوانند.
آنان پذیرش هنجارها و قواعد بین المللی، ایجاد فضای امن برای فعالان، نمایندگان و رهبران جنبش های اجتماعی سیاسی موجود، آزادی تمام زندانیان و حصرشدگان سیاسی و عقیدتی، فراهم آوردن امنیت لازم برای فعالیت‌های آزادانه‌ی مدنی و به کارگیری روش‌های غیرخصمانه و مداراجویانه در سطح بین‌المللی و ملی را شرایطی لازم برای زندگی شایسته‌ی انسانی دانسته‌اند.
پیام روشن و خشونت پرهیز این دسته از زنان کشورمان دراعتراض به تداوم چرخه‌ی خشونت از خانه تا جامعه و از ایران تا جهان در پیوند با صدای ما زنان ایرانی در نقاط مختلف جهان است. شاید با این هم‌صدایی‌ها نیرویی باشیم در جهت شکستن دور باطل چرخه‌ی جنگ و خشونت جهانی در تمامی عرصه‌های خانگی و اجتماعی و سیاسی.
باشد که نقش نام های ما زنان ایرانی و مردان حامی این فراخوان در کنار هم و فراسوی مرزهای خشونت‌ساخته‌ی جغرافیای سیاسی، نقشی گردد از همبستگی جهانی برای پرهیز از خشونت و جنگ.

اسامی امضاء کنندگان این بیانیه (به ترتیب حروف الفبا):

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.