Article

بان کی مونبان کی مون دبیرکل سازمان ملل  گزارش خود را در مورد وضعیت حقوق بشر درایران منتشر کرد و در آن تصریح کرد که از زمان گزارش قبلی نقض حقوق بشر در ایران به خصوص در رابطه با روزنامه نگاران، مدافعان حقوق بشر، حقوق زنان و منتقدان حکومت همچنان ادامه دارد. گزارش همچنین می گوید که نگرانی ها در خصوص شکنجه، قطع اعضای بدن، شلاق، افزایش احکام اعدام ( از حمله اعدام درملاء عام، اعدام نوجوانان و مخالفان سیاسی)، بازداشت های خودسرانه و دادگاه های غیرعادلانه همچنان ادامه دارد. دبیرکل سازمان ملل از ایران خواست با احمدشهید گزارشگر ویژه حقوق بشر ایران همکاری کند.

علاوه بر همکاری نکردن با گزارشگر ویژه، دبیرکل به موارد متعددی از سرباز زدن حکومت ایران برای پاسخگویی در برابر مکانیسم های سازمان ملل در زمینه حقوق بشر اشاره کرده است و از جمله آورده که در سال ۲۰۱۱ ۱۷ مورد بوده است که مقامات ایرانی تنها به یکی از آنها پاسخ داده اند وهمچنان گزارشگران موضوعی و گزارش ویژه حقوق بشر پشت درهای بسته کشور قرار دارند.

در این گزارش همچنین آمده است که در فوریه ۲۰۱۰مقامات جمهوری اسلامی کمیساریای عالی حقوق بشر را به کشور دعوت کردند و اوهم این دعوت را پذیرفت اما درخواست کرد که گروه کاری او به تهران سفر کند تا مقدمات لازم برای این دیدار را فراهم آورد. بنابراین گزارش این گروه هنگامی که در تهران بودند با مقامات متعددی دیدار کردند و از آنها خواستند (چه در ضمن سفر و چه بعد از آن) که با رهبران معترضان در حبس خانگی، زندانیان سیاسی که پرونده آنها مورد نگرانی است، و همچنین تعدادی از نمایندگان مستقل جامعه مدنی دیدار کنند که مقامات ایرانی اجازه این کار را ندادند.

گزارش دبیرکل به دنبال قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل که سال گذشته برعلیه وضعیت حقوق بشر ایران منتشر می شود که در این قطعنامه از بان کی مون خواسته شد گزارشی را در خصوص وضعیت حقوق بشر ایران تهیه کند.

درمقدمه گزارش آمده است که با توجه به ادامه حضور رهبران معترضان حکومتی در حبس خانگی، آزادی بیان و اجتماعات همچنان محدودنگهداشته شده، تبعیض علیه گروه های اقلیت همچنان ادامه دارد و در برخی موارد آزارواذیت آنها افزایش یافته است.

در بخش موضوعات گزارش دبیر کل نسبت به اظهاراتی که در خصوص شکنجه در بازداشتگاه ها صورت می گیرد ابراز نگرانی کرده است. رویه های ویژه در ساختار شورای حقوق بشر و بخش های مختلف سازمان ملل همچنین نسبت به گزارش هاییی مربوط به رفتارهای غیرانسانی، بی رحمانه و تحقیر آمیز و مجازات هایی که در بازداشت گاه ها صورت می گیرد نگرانی خود رابیان کرده اند. در بند ۵ این بخش پرونده آقای محمدرضا هوتن کیان ولیلی که در ۹ اکتبر ۲۰۱۰ دستگیر شده مطرح شده است. گزارش نوشته که او پس ازانتقال به زندان اوین در سلول انفرادی نگهداشته شده و همچنین کرارا شکنجه شده است. گزارش همچنین آورده که آقای ناصرالبوشکه از فعالان اقلیت عرب که در ۲۶ ژانویه ۲۰۱۲ دستگیر شد، درزمان بازداشت و تحت شکنجه جان خود را ازدست داد. بر همین اساس به او اجازه داده نشده که با خانواده خود تماس بگیرد ویا وکیل اختیار کند: « مقامات محلی براساس گزارش ها به اعضای خانواده هشدار دادند که مراسم ختم او را به صورت خصوصی برگزارش کنند.»

در بند ۶ این بخش نیز موضوع قطع کردن دست برخی مجرمین به خصوص دو مورد در شهرهای شیراز و یزد مطرح شده است. اعمال مجازات شلاق در ملاء عام نیز از مواردی است که در بند هفتم مطرح شده است.

در بند «بی» و «سی» مفصلا به موضوع افزایش اعدام و نیز اعدام نوجوانان پرداخته شده است. در فصل «دی» این گزارش موضوع حقوق زنان مطرح شده است. حقوق اقلیت ها در بند «ای» و وضعیت آزادی بیان و تجمعات مسالمت آمیز نیز در بند «اف» مورد توجه قرار گرفته است. موضوع دستگیری مستند سازان و آزار واذیت روزنامه نگاران نیز مفصلا در گزارش مطرح شده است.

در فصل «ب» این گزارش موضوع همکاری نکردن ایران با مکانیسم های حقوق بشر سازمان ملل مطرح شده و  آمده است  که از سال ۲۰۰۵ رویه های ویژه (مانندگزارشگران موضوعی و کشوری) نتوانسته اند از ایران بازدید کنند در حالی که از سال ۲۰۰۲ دعوتنامه در دست داشته اند.  دبیر کل سازمان ملل گفته است که دولت ایران برای برخی از این بازدید ها همچون گزارشگر ویژه اعدام های خودسرانه  و گزارشگر ویژه آزادی مذهب موافقت کرده در گذشته اما هیچگاه این ملاقات ها به مرحله برنامه ریزی و انجام نرسیده است.

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Navigation

Social Media