Article
گزارش کمیسیون زنان دفتر تحکیم وحدت از خشونت علیه دختران دانشجو
کمیسیون زنان دفتر تحکیم وحدت در روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان گزارشی از خشونت علیه دختران دانشجو در سال های اخیر منتشر کرده است.
به گزارش دانشجونیوز در بخشی از این گزارش آمده است: ٧ سال پیش در ٢۵ نوامبر سال ١٣٨٤ کمیسیون زنان دفتر تحکیم وحدت در روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان آغاز به کار کرد. از آن زمان تا کنون تلاش شده که در نقد مناسبات قدرت در دانشگاه، جنسیت هم مورد توجه قرار گیرد. این گزارش به بررسی خشونت علیه دختران دانشجو از ابتدای سال ٨٨ تا کنون می پردازد.
اطلاعات این گزارش محدود به اخبار منتشر شده در رسانه هاست و بی شک موراد بسیاری به رسانه ها راه پیدا نکرده است، به خصوص با در نظر گرفتن این نکته که دختران دانشجو به دلیل فشارهای خانوادگی بیش از پسران دانشجو از رسانه ای شدن فشارهای حراست و نهادهای امنیتی و قضایی پرهیز می کنند. در این گزارش همانند ٢۵ نوامبر های سال های گذشته ما تلاش داشته ایم یادآور شویم که خشونت سازمان یافته علیه دختران دانشجو بخشی از خشونت گسترده علیه زنان در ایران است. همچنین نشان داده ایم که چگونه دختران دانشجو به عنوان بخشی از جنبش عمومی دموکراسی خواهی بعد از انتخابات و نیز به صورت خاص جنبش دانشجویی فعال بوده اند و متحمل هزینه های سنگین شده اند.
در بخش دیگری از این گزارش آمده است: از اردیبهشت ١٣٨٩ تا خرداد ١٣٩١ بیش از ٢٢٠ مورد خبر در زمینه تفکیک و تبعیض جنسیتی، بازداشت دختران دانشجو، احضار آنان به کمیته های انضباطی و محرومیت از تحصیل یا اخراج یا محرومیت از خوابگاه و امکانات رفاهی منتشر شده است. در ١٦٦مورد از این اخبار نام دانشجویان دختر مشخص است.
متن کامل گزارش کمیسیون زنان دفتر تحکیم وحدت در ادامه آمده است:
تبعیض جنسیتی در دانشگاه های ایران پس از انقلاب ۵٧، با انقلاب فرهنگی آغاز شد. در دوره اصلاحات سهمیه بندی جنسیتی به شکل محدود دوباره از سال ١٣٨٢ در رشته های علوم پزشکی آغاز شد. این طرح کوچک پس از گذشت ٩ سال ابعادی بسیار گسترده و سازمان یافته پیدا کرده است.
گروه های مختلف در جنبش زنان از همان سال و سپس کمیسیون زنان دفتر تحکیم وحدت بعدها با انتشار بیانیه و اطلاع رسانی در این زمینه سعی در آگاه ساختن جامعه مدنی از حرکتی برنامه ریزی شده جهت محدود کردن حضور زنان در دانشگاه ها نمود. این طرح بعدها در اشکال سهمیه بندی جنسیتی و بومی گزینی دانشجویان اعمال شد. در عین حال همزمان طرح هایی چون جداسازی محیط های آموزشی و زیستی دانشجویان و اعمال آیین نامه‌های پوششی اجرا شد.
در طرح سهمیه بندی جنسیتی رشته هایی که در آنها حضور دختران بیش از پسران است، به صورت سهمیه ای مواردی برای اولویت پسران قایل شده اند و یا اینکه به صورت تک رشته ای در آمده اند.
طبق آخرین آمار نزدیک به ٦٠٠ کد رشته در بیش از ٦٠ دانشگاه در دفترچه کنکور سال ١٣٩١ تفکیک جنسیتی را قائل شده اند (سایت دانشجو نیوز). طرح بومی گزینی به معنی اولویت قائل شدن برای پسران جهت انتخاب دانشگاه های برتر است. در این طرح دختران جهت پذیرش، در دانشگاه شهری که محل زندگی خودشان یا خانواده اشان است اولویت دارند. این موضوع حضور زنان را در دانشگاه های برتر که معمولا در پایتخت و شهرهای بزرگ قرار دارد را محدود می کند و مانع جابجایی آنان می شود.
ساخت و احداث دانشگاه های تک جنسیتی برای دختران نوع دیگری از این برنامه ها است. این طرح از حضور مختلط دو جنس در یک دانشگاه جلوگیری می کند. جداسازی کلاس های درس، اتوبوس های سرویس دانشجویان، صف تهیه غذا و … مواردی دیگر از این دست است. همه این موارد در کنار تذکر های متعدد و احضارهای پیاپی است که دختران و پسران به دلیل ارتباط با یکدیگر و در محیط دانشگاه دریافت می کنند. سخت گیری در خصوص پوشش دختران و تلاش برای تحمیل رنگ های تیره و لباس های گشاد، محدود کردن آرایش و پیرایش از موارد دیگر است. سخت گیری در این موارد در سالهای اخیر به شدت افزایش یافته است.
مجازات های دختران در اشکال احضار و تذکر، تماس با خانواده دختران در محیط خوابگاه و دانشگاه از سوی حراست های دانشگاه، محرومیت از تحصیل و یا تعلیق از تحصیل و اخراج از دانشگاه دیده می شوند.
طبق گزارش کمیسیون زنان دفتر تحکیم وحدت از اردیبهشت ١٣٨٩ تا خرداد ١٣٩١ بیش از ٢٢٠ مورد خبر در زمینه تفکیک و تبعیض جنسیتی، بازداشت دختران دانشجو، احضار آنان به کمیته های انضباطی و محرومیت از تحصیل یا اخراج یا محرومیت از خوابگاه و امکانات رفاهی منتشر شده است. در ١٦٦ مورد از این اخبار نام دانشجویان دختر مشخص است.
٧ سال پیش در ٢۵ نوامبر سال ١٣٨٤ کمیسیون زنان دفتر تحکیم وحدت در روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان آغاز به کار کرد. از آن زمان تا کنون تلاش شده که در نقد مناسبات قدرت در دانشگاه، جنسیت هم مورد توجه قرار گیرد. این گزارش به بررسی خشونت علیه دختران دانشجو از ابتدای سال ٨٨ تا کنون می پردازد. اطلاعات این گزارش محدود به اخبار منتشر شده در رسانه هاست و بی شک موراد بسیاری به رسانه ها راه پیدا نکرده است، به خصوص با در نظر گرفتن این نکته که دختران دانشجو به دلیل فشارهای خانوادگی بیش از پسران دانشجو از رسانه ای شدن فشارهای حراست و نهادهای امنیتی و قضایی پرهیز م
ی کنند. در این گزارش همانند ٢۵ نوامبر های سال های گذشته ما تلاش داشته ایم یادآور شویم که خشونت سازمان یافته علیه دختران دانشجو بخشی از خشونت گسترده علیه زنان در ایران است. همچنین نشان داده ایم که چگونه دختران دانشجو به عنوان بخشی از جنبش عمومی دموکراسی خواهی بعد از انتخابات و نیز به صورت خاص جنبش دانشجویی فعال بوده اند و متحمل هزینه های سنگین شده اند.
Leave a Comment